Na lang wachten zijn The Kooks eindelijk weer op tour door Europa met als eerste stop Amsterdam. Ondanks dat de avond niet uitverkocht is staat de HMH afgeladen vol en zijn er zelfs fans uit Duitsland speciaal voor The Kooks hierheen gekomen.
Ze beginnen de avond met het eerste nummer van Listen wat september vorig jaar uit kwam. ‘Around Town’ is een goeie starter, deze hit zorgt er direct voor dat iedereen los komt. Het tweede nummer wordt gelijk herkend, niet zo raar want het is een van de grootste hits van het eerste album ‘See The World’. De meezingers doen goed hun best met ‘Ooh La’ wat natuurlijk een bedankje van Pritchard oplevert. Voorafgaande aan ‘It was London’ spreekt Pritchard het publiek toe “We don’t know what life is, but it’s great to be alive innit?” En daar heeft hij zeker gelijk in. Het leven is ook geweldig als je plezier hebt en dat is duidelijk te zien is bij de mannen. Dit is de eerste show van de Europese tour na Australië en het is goed te horen dat de mannen even rust hebben gehad. Luke Pritchard is verstaanbaar, waar hij op festivals nogal kan mompelen en zijn woorden niet afmaakt is nu alles goed te volgen.
Maar wat nog het leukste is om te zien is de plezier die ze hebben op het podium. Pritchard zoekt vaak de andere bandleden op en gooit zijn rare dansbewegingen in de strijd. Waar ze bij een ander vreemd lijken past het gewoon bij hem, heupbewegingen, flappende armen en schuddende benen het kan hem niet schelen hoe hij er uit ziet op het podium. Al deze bewegingen komen aanbod bij het volgende nummer wat iedereen wel kent volgens de zanger. En inderdaad iedereen doet mee met ‘Bad Habit’. Dit nummer geeft ook even de mogelijkheid voor Peter Denton en Hugh Harris van plek te verwisselen, want ja je wilt natuurlijk wel even de publiek aan de andere kant van de zaal kunnen zien. Eenmaal terug op hun eigen plek komen de maracas tevoorschijn voor ‘Down’. Voor de mensen onder ons die niet stil kunnen staan een geweldig nummer, het swingt de pan uit. Alle elementen van het nummer werken, catchy gitaarwerk, lekker baslijntje en zelfs de drum klinkt funky, de lange intermezzo is dan ook helemaal niet vervelend.
Het is tijd voor een oud nummer en zoals Pritchard zegt “We know you got beautiful voices, so help yourself”. Deze uitnodiging om mee te zingen word graag aangenomen en iedereen gaat los op ‘She Mooves In Her Own Way”. Met de drums vind er een mooie overgang plaats naar ‘Eddies Gun’ waarna de overige bandleden even pauze krijgt. Solo met een akoestische gitaar wordt een prachtige versie van ‘Seaside’ ten gehore gebracht. Het publiek gaat er helemaal in op en er worden zelfs een paar traantjes weg gepinkt.
“I like to play an acoustic version of a song of our last album, Dreams’.” Voor het eerst deze avond staat iedereen ademloos te luisteren, of dit is omdat de meeste mensen het niet kennen of omdat het een mooi nummer is, het wordt in ieder geval goed ontvangen.
De gehele band komt weer op om te spelen en het is overduidelijk dat allen dit een leuk nummer vinden om te spelen. ‘Westside’ wordt ingestart met een dikke bassdrum, microfoonstandaard aan de kant want het is weer tijd om te gaan dansen. Hierna wordt er gevraagd of we er klaar voor zijn. En we zijn er zeker klaar voor. ‘Sweet Emotion’ wordt gelijk herkent bij de eerste klanken, net als het volgende nummer ‘See The Sun’. ‘Sofa Song’ word net als alle nummers van het eerste album zeer goed ontvangen en doet velen springen.
“How are you feeling? I’m feeling a bit depressed. Nah, I’m only joking” grapt Luke “I feeling fucking great!” Het aanstekelijke baslijntje van de laatste voor de pauze ‘Forgive & Forget’ doet de heupen zwingen en Pritchard rent over het hele podium heen om met iedereen in het publiek contact te kunnen maken.
Voor het eerst zien we de zanger achter de piano zitten voor een emotionele ‘See Me Now’, het nummer wat geschreven is voor zijn overleden vader. Dat het een beladen nummer is kunnen we zien aan het handje wat een aantal keer naar zn linker oog gaat. En ongetwijfeld hebben een aantal in het publiek, waaronder ik, ook wat traantjes moeten wegvegen. Halverwege het nummer wordt de band ingeseind om mee te doen en maakt het nummer voller. Bij ‘Junk Of The Heart (Happy)’ worden er allerlei briefjes omhoog gehouden met de tekst: You sure make us feel happy and alive! Dit is het enige nummer wat van het gelijknamige album word gespeeld, maar aan het publiek te zien wel een nummer wat echt gedaan moest worden, iedereen gaat helemaal los.
“You are beautiful, always a pleasure being here! We have been The Kooks, see you soon!” en met het ultieme springnummer word de avond afgesloten, ‘Naive’.
Al met al was dit een zeer geslaagde avond. De band had er zin in en heeft dit vertaald naar strak spel, interactie met het publiek en gekke dancemoves. Qua lichtshow was het niet spectaculair, maar door het gebruik van verschillende monitors op standaarden werd dat goedgemaakt. De beelden die te zien waren correspondeerden goed met de nummers en daar waar nodig was Luke in beeld te zien.
Na de tour in Europa gaan ze naar Zuid-Amerika voor verschillende festivals waaronder Lollapalooza in Argentinië en Brazilië. Tussendoor komen ze helemaal terug naar Nederland om Paaspop aan te doen, de mogelijkheid dus om ze alsnog live te zien. Vervolgens vliegen de heren weer terug naar Mexico en Noord-Amerika.
Foto’s (c) Stephanie Free/Maxazine
