Mrs Hips is de band rondom Simone Roerade. In de jaren ‘90 maakte de zangeres een wereldtour met Candy Dulfer, scoorde een nummer 1 hit in Spanje en zong ze met veel bekende artiesten in binnen- en buitenland. Met de band waarin ze nu speelt is er veel ruimte voor haar ongeëvenaarde power-stem, maar vlak de inbreng van haar bekwame bandleden niet uit.
Roerade: “In de huidige bezetting, met Rob Geboers op Hammond, Bart Wijtman op bas en Sjoerd van Bommel op drums, spelen we nu anderhalf jaar. Ieder bandlid houdt van de rootsy en bluesy soul die we maken, dus de inbreng van de muzikanten klopt meteen bij mijn liedjes. We hebben muzikaal, maar ook buiten de muziek om een klik met elkaar. Als we spelen is er chemie en we halen het beste in elkaar naar boven. Het zijn drie sterke persoonlijkheden zonder ego en daar ben ik heel blij mee.”
Die chemie openbaart zich ook in de studio, blijkt uit de onlangs verschenen EP, simpelweg getiteld ‘EP, Volume 1’. Roerade: “Het nieuwe werk onderscheidt zich van eerder materiaal doordat ik met de kleine bezetting waar ik ook live mee speel heb gewerkt. Hammond, Wurlitzer, piano, bas en drums. Er staan geen gitaren of blazers op.
De liedjes zijn ook melodieuzer en intenser en het is meer geproduceerd in plaats van een veredelde live registratie. Less is more, zullen we maar zeggen. Ondanks het toegepaste principe van less is more, herbergt haar muziek veel verschillende stijlen. Invloeden uit onder andere soul, pop, funk, jazz en blues zijn hoorbaar. “Als je zelf schrijft neem je meestal onbewust – maar soms ook bewust – alles mee dat je om je heen hoort en wat je inspireert”, zegt Roerade daarover.
Het is alsof al die stijlen live nog eens onder een vergrootglas worden gelegd; alle energie en emotie die haar muziek in zich heeft, komt er dan nog intenser en met veel passie uit. Roerade neemt alvast een voorschot op wat de bezoekers van haar optredens te wachten staat: “Het wordt een set vol groovende liedjes met af en toe een ballad om bij weg te dromen. Er is altijd veel interactie tussen de muzikanten en het publiek en het onderbuikgevoel wordt zeker geactiveerd!”
