Begin 2012 opgericht door de nu 23-jarige Amsterdamse tropetist Tjirko Simonelli (van Italiaans-Belgische afkomst), is het Circo Simonelli in 2,5 jaar gelukt op te treden door in heel Nederland, maar inmiddels ook al enkele malen buiten onze landsgrenzen. De groep, bestaande uit een klassieke bezetting (gitaar, bas, drums en toetsen), aangevuld met een drie-mans blazers-sectie, omschrijft zichzelf als instrumental power funk- en discoband. ‘Funkappeal’ is onze eerste kennismaking met de uit verschillende landen in Amsterdam neergestreken conservatorium jazz studenten gevormde band.
Met titels als ‘Funkappeal’, ‘Intergalactic UFO from the Mothership’, ‘Wrong Funk’, ‘Eat This!’ en ‘Latunk’ zou je inderdaad snel aan funk denken, P-funk of Go-Go wellicht. Helaas moeten we bekennen dat wij hierin toch teleur gesteld werden. Funky jazz als je echt zou willen, maar uiteindelijk zouden wij Circo Simonelli eerder bestempelen als fusion. Niets mis mee, maar een andere klassificatie. Enige uitzondering hierop is ‘Eat This!’, dat dan ook wel weer miniem terug doet denken aan het oude instrumentale werk van Mezzoforte. Net als meerdere flarden op ‘Funkappeal’.
Het album zelf zit goed in elkaar, over de muzikaliteit van de leden is niets op aan te merken en het is dan ook overduidelijk dat de heren weten waar Abraham de jazzy mosterd haalt. Alleen, weer, voor funk is het album toch net iets te netjes. En wat mij betreft komen de blazers ook veel te kaal en hard binnen, vergeleken met de rest van de band. Ik zou het album wel eens opnieuw willen beluisteren, maar dan geproduceerd door een naam als George Martin, Mutt Lange of dichter bij huis, Michel Schoots (Urban Dance Squad), Pieter Both (Beef!, Gotcha!), de Amsterdamse muzikant die nu met TenTempiés heeft bewezen ook andermans werk goed op plaat te kunnen zetten. Het is dát wat net het onderscheidt maakt in een aardige plaat en een geweldige plaat, want Circo Simonelli laat duidelijk blijken meer te kunnen. (6/10) (Eigen productie)
