Afgelopen week hadden we al de kerst-cd van de Amerikaanse a capella-groep Pentatonix. Voortgekomen uit een Amerikaanse talentenjacht is het een van de weinige bands/artiesten uit een talentenjacht waar je na 3 weken nog iets van hoort. Op YouTube is het een regelrecht succes, en ook de concerten van hun wereldtournee zijn stuk voor stuk uitverkocht. Pentatonix doet dan ook iets waar slechts weinigen mee doorbreken: De stem verheffen tot het enige instrument op de plaat.
Nu we afgelopen week ‘That’s Christmas to me’ voor onze kiezen kregen, leek het ons net zo makkelijk om de voorloper daarvan, ‘PTX vol III’ ook maar op te zoeken. De twee platen zijn vrijwel dezelfde tijd uitgebracht, en de reden daarvan is me even onduidelijk. ‘PTX Vol III’ zal door de geweldige ‘That’s Christmas to me’ volledig worden wegeblazen. En dat terwijl ‘PTX Vol III’ niet eens zo slecht is.
De EP ‘PTX Vol III’ bevat een 4-tal covers van hits van nu (Papaoutai, Rather be, La la Latch en Problem) en drie eigen nummers (On My Way Home, See Through en Standing By), waarbij het een twijfelgeval is wat je er van moet denken. Origineel zijn de nummers zeker, alleen het feit dat zeker basstem Avi Kaplan en beatboxer Kevin Olusola de sound van de groep zo dicht bij de originele instrumenten laten komen, is het meer een punt van vergelijken dan de groep te beoordelen op een eigen sound. Vergeleken met de originelen haalt Pentatonix het gewoon net niet, hoewel de prestatie er niet minder om is.
In het a capella wereldje zal het moeilijk zijn om Pentatonix makkelijk te overtreffen, het is alleen een overkill om er te veel van achter elkaar te horen. En twee platen zo kort achter elkaar is dan gewoon net iets te veel van het goede. (7/10) (RCA/ Sony Music)
