Nicole Scherzinger maakte wereldwijd faam als leadzangeres van de Pussycat Dolls. Ondanks dat de groep in al die jaren slechts twee albums uitbracht, werdt Scherzinger het gezicht van de band die over de gehele wereld tot grote hoogte steeg. Toen zij in 2010 dan ook uit de groep stapte om een solo-carrière te starten, was het in feite gedaan met de groep.
Haar solo-carrière kwam in 2011 maar moeizaam op gang. Na vele grote hits gescoord te hebben met de Pussycat Dolls, behaalde ‘Don’t hold your breath’ slechts een magere 15e plek in de Nederlandse hitlijsten. Opvolger ‘Right there’ kwam niet eens tot die hoogte, ondanks de samenwerking met 50 Cent en ook Enrique Iglesias lukte het een jaar eerder niet om met Scherzinger ‘Heartbeat’ hoger dan de 20e plek in de Nederlandse hitlijsten te krijgen. Tijd voor een nieuwe poging dus.
‘Big Fat Lie’ is het tweede album van Scherzinger en op het album werkte Scherzinger samen met namen als The-Dream en Tricky. Zij hebben gewerkt met artiesten als Kanye West en Katy Perry, dus dat zou wel goed moeten zitten. ‘Big Fat Lie’ is een heel persoonlijk album, aldus de zangeres. “It’s about how we mask what’s really going on.” aldus Nicole. Dat is haar goed gelukt, want om nu te zeggen dat het een album is dat te begrijpen valt, nou nee.
Op ‘Electric Blue’ werkte Scherzinger samen met rapper T.I. en dat nummer is, hoe lullig ook voor de zangeres, het enige nummer van het album dat een magere voldoende haalt. De track zou zó van een album van Janet Jackson geplukt kunnen zijn, en met een klein moderner sausje opgefrist. Haar fans zullen de plaat slikken als zoete koek, maar als haar derde plaat niet heel snel wordt uitgebracht en van topkwaliteit is, is het waarschijnlijk gedaan met de carrière van Scherzinger. Wederom koren op de molen van de critici die roepen dat geen enkel lid van een groep groter dan die groep is. Ze lijken gelijk te krijgen.(4/10)(RCA/Sony)
