Van The Script kan je zeggen wat je wil, maar het is inmiddels duidelijk, dat het Ierse drietal zich definitief heeft gevestigd aan het firmament. Debuutalbum ‘The Script’ bracht ons vrijwel vanuit het niets in 2008 de hit ‘The man who can’t be moved’, waarna opvolgers ‘Science & faith’ (uit 2010, met daarop onder anderen de hit ‘For the first time’) en ‘#3’ (2012) de lage landen de tussenliggende jaren telkens bedienden van de softrock van de heren. Toch lukte het de heren in de afgelopen jaren telkens net niet om de top tien binnen te stormen, waardoor er voor de gevorderde muziekliefhebber telkens een gevoel was van het net niet in de heren te horen. ‘#3’ was dan ook duidelijk het minste album tot nu toe en het leek alsof we van The Script wellicht lange tijd niets meer zouden horen. Tot opeens afgelopen juli, toen de band met ‘Superheroes’ eindelijk de top 10 binnenstormde, en terecht. De Ieren kwamen terug, plotsklaps en met een duidelijke boodschap, en dat mag gehoord worden.
Danny O’Donoghue, Mark Sheehan en Glen Power kregen inspiratie voor hun vierde album tijdens de #3 wereldtournee die ze in 11 maanden langs uitverkochte shows in Europa, Azië, Noord Amerika en Australië bracht. In Nederland speelde de band in een uitverkocht Ziggo Dome terwijl het optreden oorspronkelijk in de HMH zou plaatsvinden. Ook stonden ze in 2013 voor de tweede keer op Pinkpop. In de tourbus hadden ze een speciaal gemaakte mobiele studio waar alle ideeën in werden opgeslagen. Eenmaal klaar met de tour vertrok de band naar de studio in zowel Dublin als Londen om het album af te ronden.
‘No Sound Without Silence’ heeft een bepaalde kentering in het geluid van de band teweeg gebracht. Het album klinkt commerciëler en meer richting de pop-kant, dan haar voorgangers. Waar op ‘#3’ nog wat werd gezocht naar een hernieuwde identiteit, met zelfs wat rap, lijkt The Script met het vierde album een definitieve stijl te hebben gevonden, ergens tussen rock en pop in gelegen. De eerste single van het album, ‘Superheroes’, is daarvan wellicht het beste exponent, maar ook nummers als ‘It’s Not Right For You’, ‘Flares’ en het traditioneel Iers aandoende ‘Hail Rain Or Sunshine’ geven die zet duidelijk weer.
The Script heeft met ‘No Sound Without Silence’ een redelijk sterk album afgeleverd. ‘Superheroes’ is inmiddels de grootste hit ooit voor het drietal en het mag duidelijk zijn dat we de komende maanden nog meer van The Script mogen gaan genieten. En dat doen we graag, want op ‘No Sound Without Silence’ kan je in principe geen enkele wanklank vinden. Een album met een aantal bovengemiddelde songs met hier en daar een uitschieter. En daar waren we na ‘#3’ wel aan toe! (8/10) (Columbia/Sony Music)
