Festival The Brave (De Tuinen - Amsterdam 23-8-2014)

Amsterdam is weer een festival rijker. Van elk genre zijn inmiddels wel vijf festivals bekend, maar in het singer-songwriter gebied zijn er maar weinig goede festivals gepland. Voor de eerste keer is festival The Brave georganiseerd in Amsterdam-West. Het terrein wordt zelden gebruikt voor festivals en is het afwachten of het een aanvulling is voor de wildgroei aan festivals.

Met het openbaar vervoer is het prima te bereiken mits je de 10 minuten lopen met een korreltje zout neemt. Toch is het altijd leuk om naar een feest te lopen met de deuntjes in de verte die je als een gids geleiden naar het feest, al is het twee keer langer dan beloofd.

Om half twaalf is het de beurt aan Cheeses of Mexico die de ondankbare taak hebben om de paar aanwezigen te vermaken. Er is nog niet veel publiek maar de vrolijke, energieke muziek brengt de sfeer er al goed in. Het terrein bestaat uit een mainstage, een kleine tent en oorspronkelijk een natuurlijk amfitheater aan de achterkant van het terrein. Helaas stond het theater een dag eerder volledig onder water door de regenval, en is er een plan B boven water gehaald. De organisatie heeft heel slim een tweede tent opgezet om de regen het hoofd te bieden.

In deze tent stond het leuke groepje Stafreann-Hakon uit Ijsland. De sfeer was zeer gemoedelijk omdat ook iedereen heel ontspannen op de grond zat en de muziek over zich heen liet komen. Net als bij de winnaar van De Beste Singer Songwriter Van Nederland. Stef Classens stond ooit al in het voorprogramma van Dotan, maar in de redelijk gevulde tent wist hij de aanwezigen toch mee te nemen in zijn bijzondere sound.

Op de mainstage is het tegen half drie de beurt aan Tessa Rose Jackson om de regen te doen laten vergeten en een gezellig feestje te maken. De heerlijke vrolijke nummers doen het erg goed bij het publiek en zorgen voor een heerlijk sfeertje in de zon. Hoewel het terrein eigenlijk te groot was voor het aantal mensen zorgt juist de intimiteit van de kleinste tent voor mooie momenten. De tent is naast het podium ook gevuld met kraampjes waar je CD’s en andere gadgets kan kopen. Als Our Minor Fall het podium betreedt puilt de tent uit. Deze Amsterdamse band is blijkbaar populair, gezien de mensen die zelfs buiten een glimp op wilden vangen van de band.

Op de mainstage stond vervolgens de Groningse band Town of Saints die al eerder verkozen werden tot 3FM serious talent. De enorme positieve energie werd goed opgepakt door het publiek en zelfs bij een enorme regenbui bleef het publiek staan. Met name de Finse violiste gaf net even dat beetje extra energie.

De grote naam die het festival wat bekendheid gaf was zeker wel Dotan. De hele dag is het publiek keurig verdeeld geweest over de drie podia, maar met deze headliner was het duidelijk. Vanaf het podium tot aan de heuvel stond het publiek klaar voor dit optreden. De opening met ‘Home’ (part 2) was zo gevoelig dat je een speld kon horen vallen op het terrein en de invallende duisternis creëerde een intieme setting. De twee hoogtepunten van het optreden waren de (betere) versie van ‘Stolen Dance’ en natuurlijke de superhit ‘Home’.

Ook het optreden van I Am Oak en Jake Isaac zijn zeker het vermelden waard en de Campfire Sessions na elf uur zijn een aanwinst voor het festival. Kleine intieme sessies rond een kampvuur geven precies het gevoel aan wat dit festival wil uitstralen. Geen poespas maar aandacht voor de kern…. de muziek.

De eerste versie van The Brave is geslaagd met hier en daar een kanttekening. Het terrein is te groot en uitgestrekt voor de aantal aanwezigen , maar vooral het gebrek aan genoeg eettentjes is een groot gemis. Drie kwartier wachten voor een pizza ter grootte van een bierviltje zal heel wat gasten hebben doen mopperen. Uiteindelijk is The Brave een aanwinst voor festivalland en met grotere namen en meer eetgelegenheden kan het zomaar een blijvertje zijn.