Maxazine was afgelopen weekend aanwezig in Biddinghuizen om een sfeerverslag te doen van Lowlands 2014. Verslaggever Serge van de Lisdonk en fotografe Marjan Ooms kwamen na drie dagen terug met mooie verhalen en prachtige foto’s. Geniet nog even mee van de derde dag Lowlands.
Hopend op een episch optreden net als op Lowlands 2009 strompelt het publiek massaal richting de Alpha. Het is pas half twee en de route naar de grootste tent is een fascinerende. Uit de X-Ray klinken de vieze, rauwe dreunen van de punkrappers van Orgaanklap, terwijl even verder de Grolsch je gehoor kietelt met klassieke muziek van het Radio Filharmonisch concert. Een groter contrast is bijna niet denkbaar.
Hoewel er toch echt een rookverbod heerst in alle tenten, is de wietlucht niet te missen in de Alpha. Een plekje op de overvolle heuvel is dan ook een prima alternatief. Bij Snoop Dogg is het altijd afwachten wat er gaat komen en of hij wel op tijd zal zijn. Het blokkenschema geeft middels Snoop Lion aan dus een uur lang reggae en vage teksten uitkramen kan zomaar een optie zijn. Gelukkig is Snoop in een vrolijke stemming en krijgen we een uur lang alle grote hits te horen waar aan hij (een beetje) heeft meegewerkt. Bijzonder hoogtepuntje is wanneer Snoop even een ode aan de rock geeft door ‘I Love Rock & Roll’ van Joan Jett door de tent laat schallen en een eigen versie van ‘Jump Around’ van House Of Pain ten gehore brengt. Het is allemaal heel voorspelbaar en bijna tenenkrommend commercieel, maar dat wil het gros van de mensen nu eenmaal horen, dus missie geslaagd.
Tussen half vier en half vijf is er klein dipje in de programmering wat zeker in het voordeel is van Die Antwoord. Dit rave/rap drietal zal een zegen zijn voor diegene die zin hebben om te hakken of in ieder geval te veel energie hebben om een uurtje te rusten. Het enige wat een beetje de moeite waard blijkt zijn, zijn de geweldige grafics en videoclips van fotograaf en kunstenaar Roger Ballen. Het getier en gevloek van de rapper Ninja en het hoogst irritante gepiep van Yo-Landi Vi$$er maken het een hele zit. Gelukkig is er ook een grote groep liefhebbers die het slikt als zoete koek en dragen Die Antwoord (letterlijk) op handen.
Er zullen best een hoop mensen gebaald hebben dat London Grammer wederom op het laatste moment heeft afgezegd, maar met de invalbeurt van Gogol Bordello is er een vervanger gevonden die met open armen is onthaald. De Amerikanen staan altijd garant voor een potje positiviteit met hun opzwepende balkanbeats. Hoewel weinig verrassend en vernieuwend, is dit optreden wederom zeer vermakelijk. De dansmarathon van ‘Pale Tute’ is aanstekelijk en op het podium is misschien nog wel meer beweging te zien dan in de zaal. ‘Start Wearing Purple’ blijft de klassieker die de hele Grolsch binnen 1 minuut omtovert tot een gezellig zigeunerfeestje. Niemand zal ook maar een seconde aan London Grammer hebben gedacht.
Onderweg richting de Alpha voor het optreden van Blaudzun begint de lucht al te betrekken en kruipen mensen voor de zekerheid richting de tenten. In 2012 stond Johannes Sigmond nog in de kleinere Grolsch maar twee jaar en een handvol hits later mag hij het in de grootste tent proberen. Zeker niet vol maar gezellig druk begint het negenkoppige gezeldschap met de hit Elephants en zit de sfeer er meteen lekker in. Net als bij De Wereld Draait Buiten krijgt Blaudzun te maken met een enorme wolkbreuk. De regen komt met bakken uit de lucht waardoor de Alpha langzaam vol druppelt en als paraplu fungeert. ‘Promises Of No Man’s Land’ en de nieuwe single ‘Hollow People’ zijn vanzelfsprekend hoogtepuntjes maar eigenlijk is Blaudzun meer op zijn plek in een kleinere tent waar hij de sfeer beter kan bepalen.
De keuze om half acht heeft veel mensen naar de Alpha gelokt. Hoewel Skrillex bijna jaarlijks geprogrammeerd staat is het blijkbaar nog steeds een populaire gig. De keuze van Maxazine was echter een makkelijke. Na de albumrelease van Lobi Da Basi in de Tolhuistuin is dit een absolute must. Glenn de Randamie kan niet wachten tot het startsein en begint vijf minuten eerder dan gepland. Wachten heeft ook geen zin want de tent staat al stampvol. Het optreden kent ook alleen maar hoogtepunten, van de opening ‘Surfen’ tot het gevoelige ‘Als De Hemel Valt’. Het nummer wordt opgedragen aan de slachtoffers van MH17 en de Gaza. Normaal gesproken is een ode vaak vervelend en ongemakkelijk maar Typhoon komt er mee weg. Waarschijnlijk omdat het, ten eerste, echt gemeend lijkt maar de enorme glimlach geeft hem ook de nodige kredieten. Ook wanneer een 7-jarig ventje de openingszin van ‘Glenn 1984’ komt rappen is een mooi moment wat veel “aagh schattig” oplevert. De briljante saxofoonsolo van New Cool Collective bandleider Benjamin Herman mag zeker niet onvermeld blijven. Zelfs de onhandige houding van Andre Manuel lijkt perfect te passen naast de energieke danspassen van de gebroeders De Randamie. “Ik oogst wat ik zaai” mooier kan het niet verwoord worden. Het absolute klapstuk is de vijftien minuten durende versie van ‘Zandloper’ en lapt Typhoon de gouden regel van een festival aan zijn laars. Het strakke schema geeft geen minuut speling maar de tent ontploft bijna en zelfs de stagemanager moet glimlachend toestaan dat de eindtijd met tien minuten wordt overschreden. Koning, Keizer, Admiraal, Typhoon is het allemaal en Lobi Da Basi is de boodschap.
Hoewel Queens Of The Stone Age natuurlijk een prima afsluiter is in de Alpha, gaan fotograaf en recensent bij het laatste optreden ieder een andere kant op. Na een weekend vol plezier, heerlijke optredens en alsnog prima weersomstandigheden gaat de voorkeur uit naar de India tent. Voor de lezers die nog nooit bij Kees van Hondt zijn geweest wil ik deze met liefde beschrijven. Kees heeft een hele verzameling polkamuzikanten meegenomen, maar zelf doet Kees niks! Hij zit op een stoel en kondigt gewoon de nummers aan. De traditie is echter dat iedereen zoveel mogelijk takken en opblaasartikelen de tent in sleept. De reden dat alle kliko’s op het terrein nu vastzitten, is het resultaat van de Keesfeesten. Ook dit jaar kwamen de picknicktafels weer als crowdsurfers de tent in. Zelfs een hele boom werd naar binnen gesjouwd en de lol kon niet op toen er zelfs iemand in die boom ging klimmen. Muzikaal is het allemaal zeer matig tot slecht en als kinderliedjes als Zeg Ken Jij De Mosselman worden ingezet is het maar goed dat er genoeg te zien valt in de tent. Het Thialfgevoel overheerst maar gek genoeg is het een prima afsluiter van het weekend.
Het feest op het terrein gaat door tot in de vroege ochtend en ook de rij voor de beruchte Titty Twister is langer dan ooit. Men wil blijkbaar niet gaan. Het is nog 368 dagen wachten voor dat we weer terug mogen komen, terug naar Lowlands, terug naar huis.
Foto’s (c) Marjan Ooms/Maxazine
