Ondanks dat er af en toe een buitje valt is het om 15.00 uur al buitengewoon goed gevuld met bezoekers, zowel voor het Vriendenpodium als omliggende grasvlakten en bij de picknicktafels. Het Circus der Gebroken Harten is al een uur in volle gang. Het familie programma met regionale artiesten zoals Joyce van de Ham en clown Polka vermaken het publiek prima.
Niet geschikt voor iedereen is de 16+ voorstelling van Firma MES in de Carrousel. Een eigentijdse theateract met een hoog bikini en pistolen gehalte. Op het terrein buiten gaat het er gemoedelijker aan toe. Dries Holten ‘Andres’ vormt de opmaat tot het slotoptreden van schlagerkoning Dennie Christian die inmiddels alweer 40 jaar in het artiestenvak zit. Alle hits worden door jong en oud uit volle borst meegezongen. Ik moet de gezelligheid verlaten voor een bezoek aan de Carrousel alwaar Herman Brusselmans zijn opwachting zal maken.
Er worden flink wat extra stoelen bijgezet om aan de belangstelling te kunnen voldoen. Hoewel hij na aanleiding van een vraag uit het publiek ontkent stand-up comedian te zijn, komt hij met z’n absurdistische teksten en adrem antwoorden er behoorlijk dicht in de buurt. Hij was aardig op dreef. Na dit literaire uitstapje bezoek ik de jonge bluesgitarist Guy Smeets op het Hoofdpodium. Samen met wat oudere muzikanten zet hij een krachtig live optreden neer. De rauwe, iets wat droge zangstem van Rob van der Sluis doet me denken aan Joe Cocker. Het gitaarwerk van Guy mag er zijn. Terechte belangstelling en iemand om in de gaten te houden. Zijn eerste eigen nummers zien al het levenslicht en aan de CD wordt hard gewerkt. De release is begin november in poppodium Grenswerk.
Lang kan ik niet blijven luisteren, daar ik benieuwd ben naar het verhaal van Fotograaf des Vaderlands, Koen Hauser. Terug uit het Bommel van Dam Museum vang ik snel een glimp op van Ebo Yaylor. Dit Ghanese gezelschap met de 78-jarige Taylor trakteert de mensen voor het grote podium op een relaxte afrobeat.
Erg nieuwsgierig ben ik naar JP Joosten & Band die optreden in het Museum. De belangstelling is zo groot, dat een groot gedeelte van de bezoekers niet naar binnen mogen. Een rood persbandje biedt voor mij gelukkig wat privileges en mag toch naar binnen. Het grotere Vriendenpodium op het festivalterrein was de eerste optie, maar Jacques-Paul maakte de verstandige keuze om voor de intiemere setting van het museum te kiezen. Hij geniet van het spelen voor 100/150 man. Jacques-Paul, begeleid door Bart Gubbels, Alexander Op het Veld en Jeroen van den Berg spelen nummers van Stef Bos herschreven in het Venlose dialect. Hij speelt niet, hij vertolkt, hij is Stef Bos. Al ontkent hij later in een interview aan omroep L1 dat niet te zijn.
Vooral als hij de eigenlijke teksten los laat en zelf gaat schrijven stijgt het niveau uit boven de een-op-een-vertalingen. In ‘De Tilburgse Tuinstraot’ (Kloofstraat) en ‘1975’ (Rue de Moufard) behoudt hij het authentieke karakter en gevoel en laat hij blijken de originele nummers perfect aan te voelen. JP wordt door Stef Bos met open armen ontvangen. De samenwerking voor nieuwe nummers met Stef Bos is inmiddels aan het ontplooien. Binnenkort zal hij een gastoptreden geven in enkele Limburgse theaters tijdens de ‘Mooie Waanzinnige Wereld’ theatertour van Stef Bos. Hij zal daar zeker een of meer nummers laten horen van “zijn” Stef Bos CD’s ‘Verstild in Stein’ en/of ‘1975’.
Als ik buiten kom is het inmiddels donker geworden en een stuk killer. Tijd om te gaan opwarmen bij de feestmachine van FeestDJRuud. Het terrein staat afgeladen vol. Als een tornado raast de muziek door het park. Niets is te gek. Confetti en opblaas spullen golven over het vooral jonge publiek. De XXL show is hiermee de eerste DJ act die op het hoofdpodium van het Zomerparkfeest heeft gestaan. Vele hits van de jaren tachtig tot nu knallen uit de speakers. Samen met o.a. rappers Jebroer en Ronnie Flex wordt het een uitbundige party.
Ter afsluiting van de dag bezoek ik voor het eerst dit jaar de circustent. Kadavar is een driekoppig Berlijns monster die ouderwetse stonerrock maakt. Verscholen achter lange haren houwen ze op de snaren en drumstel. Even stevige rock zoals hun inspiratiebron Black Sabbath, maar de heren kunnen niet voorkomen dat de hunkering naar een rustig zacht bed het gaat winnen.
Foto’s (c) Marcel Hakvoort/Maxazine
