Dag drie van Down the Rabbit Hole (DTRH) staat naast muziek vooral ook in het teken van de WK-voetbalwedstrijd Nederland – Mexico. Overal mensen gekleed in oranje, van Ruud Gullit rastahaar tot Roy Donders juichpakken, het is duidelijk wat vandaag de overhand heeft.
Admiral Freebee breekt de ochtend open, al is het al middag: op een festival is de middag immers altijd relatief kort omdat deze gevoelsmatig zo laat begint. Relaxe roots-rockmuziek met een randje country gemaakt door de Antwerpse bebaarde muzikant Tom Van Laere en zijn band. Even later is het gezeten in de zon heerlijk luisteren naar de muziek van Poliça, een Amerikaanse synthpop/triphop-band uit Minneapolis. De muziek en stem van zangeres Channy Leaneagh doet me bij vlagen denken aan die van Sharleen Spiteri van Garbage. Een band met twee drummers, mijn dag kan niet meer stuk! Wegdromen lukt ook goed, al zetten anderen deze muziek om in uitbundig dansen. Helemaal wakker geschud wordt je door de Australische singer-songwriter Courtney Barnett: zij ramt stevig op haar gitaar om er een shoegaze geluid uit te krijgen, en dat lukt erg goed. Drie EP’s heeft ze tot nu toe uitgebracht, onder haar eigen platenlabel ‘Milk! Records’, waarvan ‘The Double EP: A Sea of Split Peas’ de laatste is.
Tijdens The Naked and Famous is de voetbalwedstrijd in volle gang en is de Hotot maar voor een vijfde gevuld, met een enkeling in oranje. De eerste synthesizer-tonen klinken bij iedere song, de stemmen van de kortgekapte zangeres Alisa Xayalith en gitarist Thom Powers vormen een mooi geheel. Van indierock naar de psychedelische rock/pop van de Engelse band Temples. Deze band trekt veel jonge meisjes, die vol overgave dansen en meezingen. Zanger en gitarist James Edward Bagshaw vraagt het publiek bij een song mee te klappen op de maat, en meteen begint die oefening, maar dat is niet de bedoeling, maakt James het publiek duidelijk: pas als hij het aangeeft, maar ja, zo werk dat in Nederland dus niet.
De muzikanten van Los de Abajo uit Mexico (!) breken samen met het publiek de Teddy Widder compleet af: dansen, springen, weer dansen, nog maar eens springen, zwaaien met afgebroken takken, een waar fiesta op Nederlandse bodem! Foals neemt dit tent-afbrekende stokje met gemak over, de Hotot moet eraan geloven: gillende meiden die de in hun ogen Griekse god Yannis Philippakis aanbidden, crowdsurfende jongens, laserlicht en stevige songs niet te vergeten: ‘Inhaler’, ‘My Number’ en ‘Milk& Black Spiders’. Een waardige afsluiter van deze 1e editie DTRH!
Op weg terug naar huis hoor ik op 3FM een interview met de baas van het festival, Eric van Eerdenburg, die vandaag een tijdje verkleed als konijn rong gelopen schijn te hebben op het festival. Hij geeft aan dat je alleen 3-daagse tickets kon kopen, en geen dagtickets. Door drie dagen op een festival rond te lopen, krijg je DTRH-gevoel, en dat is gelukt: 3 dagen lang RELAX genieten van een divers muziekprogramma, afgewisseld met verrassingen die je nergens anders tegen komt dan neerdalend in een konijnenhol!
Foto’s (c) Armelle van Helden/Maxazine
