Een bekende achternaam kan zowel een zegen als een vloek zijn. Deborah is inderdaad zus van John en tante van Jason. De eerstgenoemde is natuurlijk de legendarische drummer van Led Zeppelin en de tweede is diens zoon, een inmiddels niet minder vermaarde slagwerker in talloze rockbands. Deborah was nog maar vijf jaar oud toen John lid werd van Led Zeppelin. Deze achtergrond en de samenwerking met onder meer Bad Company en Paul Rodgers zou je doen denken dat dit album van hetzelfde “van dik hout….”-werk is. Maar dat is niet helemaal waar.
Het album bestaat uit twaalf songs plus twee bonusfilmpjes die op de pc af te spelen zijn. Wat gebracht wordt is stevig rockwerk, maarduidelijk subtieler gebracht. Er zijn duidelijk invloed uit country en folk aanwezig. Deborah heeft een lichtrauw stemgeluid, waarin ze voldoende soul kan leggen en de songs daarmee gevoeliger maakt. Er staan stevige rockers op en ook wat rustiger en subtieler werk. Het wordt allemaal goed gebracht en ligt goed in het gehoor. Maar zo af en toe slaat de verveling een beetje toe; de dynamiek is af en toe weg.
Bij andere songs wordt dat weer meer dan goed gemaakt. Mijn favoriete zijn de ballad “Spirit In Me”, het bluesachtige “What It Feels” met de harmonica van Robert Plant, en “Good Times”, dat eveneens een lekker bluesgevoel heeft.
“Spirit” es een behoorlijk goed album door een goede zangeres. Jammer dat sommige songs op mij wat saai overkomen. Maar over het geheel genomen is dit een goed stuk werk.
(Spectra Records) (7/10)
