In mijn meeneem CD-klapper zit al enkele weken het nieuwe album van Delain, ‘The Human Contradiction’ en die heeft vol enthousiasme zijn rondjes in de diverse CD-spelers die ik rijk ben gedraaid. Ik ben nu eenmaal van mening dat als je een CD op de juiste waarde wilt schatten, dat je die onder wisselende omstandigheden dient te luisteren en dat is bij dit album beslist geen straf. Mijn eerste indruk van ‘The Human Contradiction’ is dat het anders klinkt als hun laatste CD, ‘We Are The Others’. Dit komt waarschijnlijk doordat dit album iets meer Gothic invloeden bevat, waardoor het wat donkerder klinkt en er dit keer ook meer gegrunt wordt, een soort back to the roots, zeg maar. De catchy melodieën zijn echter gebleven en blijven zonder uitzondering hangen.
De negen songs zijn goed uitgewerkt met uitgebalanceerde instrumentaties, maar het is toch vooral Charlotte Wesssels die de meeste aandacht naar zich toe trekt. Logisch, zul je denken, als enige vrouw in een female fronted symfonische metal band, maar ik bedoel hiermee niet haar charmante verschijning als Beauty tussen de Beasts, maar vooral haar stem, die is zó loepzuiver. Zonder moeite schakelt zij van zacht, soms hees, over naar hard met hoge uithalen en torent hiermee hoog boven de bombastische geluidsmuur, die Martijn Westerholt (keys), Timo Somers (gitaar), Otto Schimmelpenninck van der Oije (bas) en Sander Zoer (drums) optrekken, uit.
Invloeden van Nightwish, maar dan uit het Tarja tijdperk, hoor ik terug in ‘Tell Me, Mechanist’ en ‘Sing To Me’ en dit brengt mij meteen bij de vocale gast bijdragen. De stem van Marco Hietala (Nightwish), is te horen in ‘Your Body Is A Battleground’ en inderdaad, ‘Sing To Me’. In het verleden was de Finse bassist al vaker te gast op andere Delain albums.
Het ‘ons kent ons’ club gevoel is ook van toepassing op George Oosthoek (ex-Orphanage), want als je een grunter nodig hebt, lijken alle Nederlandse bands in dit genre enkel alleen maar de G(runt) toets van hun telefoon in te drukken en negen van de tien keer blijkt daar dan als eerste het nummer van George te staan. Zijn bijdrage is te horen op ‘Tell Me, Mechanist‘.
Persoonlijk favoriet is de afsluiter ‘The Tragedy Of The Commons’. Hier op meen ik George ook te horen, maar zit ik er mijlen ver naast, want het is de nieuwe zangeres van Arch Enemy: Alissa White-Gluz (ex-The Agonist) die de grunts voor haar rekening neemt. Onvoorstelbaar dat dit geluid uit een vrouw komt, WOW!
Door nummers als het lekker in het gehoor liggende ‘Stardust’ en het melodieuse ‘My Masquerade’ is ‘The Human Contradiction; voor hen die niet zo into heavy symfonische metal zijn, maar wél met Within Temptation weglopen, de ideale instap-CD om hun horizon in het symfonische metal werk te verbreden. Delain zal dit jaar meerdere malen in het voorprogramma van Within Temptation staan, dus kunnen de WT fans zich persoonlijk overtuigen van de kwaliteiten van deze gedreven band. ‘The Human Contradiction’ is een puike cd die bij iedere draaibeurt beter wordt. (8,5/10)(Napalm Records).
