Paul Heetebrij zingt de blues, en dan in het Nederlands. Hij komt uit Nijmegen en zingt, speelt gitaar, dobro en nog wat meer instrumenten. Voor wat het gitaar spelen betreft heeft Paul zich gespecialiseerd in fingerpicking en slide. Eind 2011 is hij begonnen met het schrijven en opnemen van liedjes, wat uiteindelijk heeft geresulteerd in het album “Halverwege”, dat onlangs verscheen. Waar hij kon speelt hij alle instrumenten zelf en waar het echt niet meer ging kreeg hij hulp van Anthony Del Monte Lyon en Pascal Numan (beiden op drums), Herman Jetten (tube) en Serge Epskamp (achtergrondzang), die ook voor de eindmix en mastering heeft gezorgd.
De cd is gevuld met vijftien mijn of meer autobiografische liedjes. De muziek ligt aangenaam in het gehoor. Paul is een prima gitarist en de songs zitten goed in elkaar. De teksten zijn soms bedachtzaam, soms komisch en er blijkt een grote mate van zelfspot uit. Paul heeft een wat lijzige stem, waarmee hij wat achter het ritme van de liedjes aan lijkt te zingen. Hierdoor ontstaat een relaxte sfeer, die wij ook kennen van mensen als J.J. Cale.
De basis van Pauls muziek is duidelijk de blues, maar je hoort ook duidelijk invloeden uit de Amerikaanse folk en country. Zijn teksten doen me af en toe denken aan die van Lennaert Nijgh, vooral de herkenbaarheid en alledaagsheid. Mijn favoriete songs zijn het stevig rockende “Auto-blues”, waaruit de vertwijfeling klinkt als de auto het maar weer eens opgegeven heeft, de verveeldheid in “Bore-out Blues” en het relaxte “De Zee”.
Een leuke cd. Grappige en herkenbare teksten vervat in leuke song. Het is duidelijk dat Paul de bedoeling van de klassieke blues begrijpt en weet uit te dragen. (Eigen beheer) (7,5/10)
