Ook op zijn vijftiende album staat deze 68-jarige blinde bluesman uit New Orleans weer garant voor een aantal prima songs. Na een carrière van ruim vijftig jaar is hij het blijkbaar nog niet zat en hij is goed voor zes eigen composities. Het is overigens niet te horen dat hij uit de ‘Crescent City’ komt. Je hoort niet het vette accent, dat we zo goed van stadgenoot Dr. John kennen en ook de stijl is niet typisch voor deze stad. Nee, denk eerder aan soublues à la Stax. Lee heeft een mooie soulvolle en heldere stem, zijn gitaarspel is swingend en de begeleiding door drummer John Perkins en bassist Nick Hem is strak en stevig.
De cd begint met “Aretha (Sing One For Me)”, een lekker soulnummer, dat qua stijl een goede weergave van de rest van het album is. De meeste songs zitten namelijk in dit aangenaam luisterbare stramien, waarvan het swingende “Let Me Love You Tonight” mij nog het beste bevalt. Enige afwisseling wordt aangebracht door de blues songs “Evil Is Going On” (een Howlin’ Wolf song) en “Poison”, een eigen compositie die erg tegen Wolf aanschurkt. De mondharmonica van Kim Wilson maakt het verder helemaal af. De funky afsluiter “Sixty-Eight Years Young” had van mij persoonlijk niet gehoeven.
Een lekker soulbluesalbum. Bryan Lee experimenteert niet en blijft binnen de gebaande paden. En waarom ook niet? Op die ene misser na is het een leuke en prima te genieten album geworden. (7/10) (Continental Records Service)
