In mei 2012 speelden The Bluesbones hun eerste optreden als support act voor Larry Miller in het Gompelhof te Mol. Jo van het Gompelhof had me vooraf al verteld dat hij een fameuze band in het voorprogramma had. En dat ik aangenaam verrast zou worden door hun optreden. Niets was minder waar. Ik heb van dat optreden genoten van de eerste tot de laatste minuut. In september bracht dit vijftal hun eerste album uit in eigen beheer. Overal waren de recensies laaiend positief. “Voodoo Guitar” is inderdaad een heel knap album, en misschien wel het beste Belgische blues album van 2012. The Bluesbones hebben met Nico De Cock een meer dan fantastische zanger en luchtgitarist, bovendien hebben ze met Andy Aerts en de jonge Stef Paglia een koppel zeer begaafde gitaristen.
Ze verschillen wel van elkaar wat stijl betreft maar dit is alleen maar een voordeel. Ook de ritmesectie met Ronald Burssens op bas en Dominique Christens op drums zijn van onschatbare waarde, zij zijn de basis van deze goed uitgebalanceerde band die wel eens hoge ogen kan blijven gooien in België en in de buurlanden. Dit Belgische talent is ook de Nederlander Rob Koning van KingBee Music Agency niet ontgaan. Sindsdien zijn The Bluesbones vaste gasten op de Nederlandse podia. Ook Duitsland zou heel erg geïnteresseerd zijn in deze Belgisch band, er zou al een kleine tour gepland zijn voor volgend jaar.
Op 13 april 2013 speelden de jongens van The Bluesbones als support act van Danny Bryant in de Bosuil te Weert. Nico en zijn kompanen namen van de gelegenheid gebruik om van dat optreden een live cd en dvd te laten opnemen. Ik was op dat concert en The Bluesbones klonken weer buitengewoon goed daar in die mooie Nederlandse zaal. We zullen de cd bespreken omdat zowel op de cd als op de dvd dezelfde nummers staan. Er staan negen nummers op dit live album. Het merendeel is afkomstig uit hun debuutalbum “Voodoo Guitar”, maar er staan ook nog drie door Nico geschreven nieuwe nummers op.
The Bluesbones beginnen net zoals op hun “Voodoo Guitar” dit live album met het stevige voodoo blues nummer ‘The Witchdoctor’. En dadelijk hoor je het plezier waarmee deze jongens hun muziek brengen. En voor degenen die het niet willen horen is er de dvd daar kan men het zien. Een stevige troef is het enorme vocale talent van zanger Nico De Cock. Een jongen die muzikaal al heel wat watertjes doorzwommen heeft en eindelijk de erkenning krijgt die hij verdiend. Hij is bovendien een enorm begaafd songwriter. Ook hoor je dadelijk dat de ritmesectie er staat als een rots.
Ronald plukt knappe baslijnen en Dominique drumt zeer strak. Deze drie voornoemde jongens leggen de rode loper uit voor zowel Stef, als voor Andy zodat deze twee hun kunnen tenvolle kunnen tonen en daar maken beiden al dadelijk gebruik van. De klank is in de Bosuil steeds van perfecte kwaliteit en dat kan je ook horen op dit album. Met ‘Cruisin’ krijgen we een swingende roadsong met knap slidewerk. De titelsong van hun debuutalbum is voor mij ook één van de mooiste songs op dat album. ‘Voodoo Guitar’ brengt ons dadelijk in vakantiestemming, door het specifieke gitaarspel wanen we ons in Mexico.
Dit is meer dan zeven minuten op het puntje van je stoel zitten en puur genieten. Wie wachtte op iets nieuws van The Bluesbones krijgt met ‘Broken Down Car’. Een knap ritme en verbluffend knap gitaarwerk met veel Wah Wah pedaal. ‘Broken Down Car’ mag wat mij betreft alvast op de opvolger van ‘Voodoo Guitar’. Het is een verschroeiend knap nummer, waar je onmogelijk stil kan bij blijven. Heel swingend is ‘Riding Out’ en dat merkte je dadelijk in de Bosuil. Nog zo een nieuw nummer dat Nico geschreven heeft naar aanleiding van de huizencrisis in Amerika is ‘Broken Tears’. Heel ingetogen gezongen en geen vingervlugge gitaarsolo nu, maar wel een beklijvende solo.
Weer tijd op het tempo weer wat op te drijven met een lekkere boogie. Bassist Ronald Burssens schreef deze ‘Cruisin’ en bewijst daarmee ook dat hij prachtige nummers kan schrijven. Het meest beklijvende nummer op hun debuutalbum is zonder twijfel ‘Believe Me’. Dit slowblues nummer is van uitzonderlijk hoge kwaliteit, topklasse. Alles in deze song zit perfect. Die voice van Nico die echt smeekt iets wat later de gitaar van Stef met evenveel brio doet. Andy speelt gedurende heel de song subtiele maar heel bepalende riffjes. Ook het laatste nummer is een nieuw nummer.
Nico heeft het speciaal voor zijn vrouwtje geschreven en het is volgens hem een waar gebeurd verhaal. ‘Whiskey Drinking Woman’ heeft een pompend meeslepend ritme. Nico stelt gedurende dit laatste nummer ook al zijn muzikanten uitgebreid voor. En als extraatje krijgen we nog een gitaarbattle tussen Stef en Andy om de vingers van af te likken.
Het is een prima live CD/DVD geworden. The Bluesbones bevestigen nog maar eens dat ze echt wel een heel goede band zijn. Niet alleen op CD maar ook live zijn ze van hoogstaande kwaliteit. Ook positief vind ik de drie nieuwe songs. Zowel ‘Broken Down Car, ‘Broken Tears’ als ‘Whiskey Drinking Woman’ zijn van sublieme makelij. Nog een paar nummers van dit niveau en de opvolger van ‘Voodoo Guitar’ wordt ook een topalbum om naar uit te kijken. De DVD is van zeer goede kwaliteit en het is echt mooi om de jongens niet alleen te horen maar ook te zien. Om de CD/DVD te kopen zal je de website van de jongens moeten bezoeken ofwel en misschien nog beter naar een optreden van hun gaan. Je zult het je achteraf zeker niet beklagen.
