Vandaag laat ik jullie opnieuw kennis maken met een van oorsprong Britse band welke in de 60’s en 70’s een paar grote hits hadden. De band heeft wereldwijd meer dan 70 miljoen albums verkocht en 14 platina albums en tal van awards ontvangen. Met hits als ‘Nights In White Satin’ en ‘I’m Just A Singer (In A Rock and Roll Band)’, deze keer in Do you remember ….. The Moody Blues.
Tijdens hun hoogtijdagen – de periode 1966-1972 – bestond de Moody Blues uit Mike Pinder (mellotron, piano, zang), John Lodge (gitaar, basgitaar, sitar, zang), Justin Hayward (zang, gitaar), Ray Thomas (fluit, zang) en Graeme Edge (drums, zang). De voorlopers van de progressive rock hadden in ons land een paar grote hits, waaronder in de jaren ’60 ‘Nights in White Satin’ (2e plaats), ‘Go Now’ (top-10 hit). Ook in de jaren ’70 mochten ze een paar hits aan hun lijst toevoegen, te weten ‘Question’ (nummer-1 notering) en ‘I’m Just A Singer (In A Rock and Roll Band)’ (4e plaats).
Halverwege de jaren ’60 – tijdens de enorme succesperiode van de Cliff Richard en de Beatles – komen Thomas en Pinder terug in hun geboorteplaats Birmingham na een tournee bij onze Oosterburen. Veel bandjes uit die tijd hadden de hoop nét zo veel succes te mogen gaan genieten als Cliff en de Beatles waardoor er een enorme hoeveelheid bandjes opgericht werden. Om zich te kunnen onderscheiden van de rest besluiten Thomas en Pinder een lokale superband op te starten genaamd ‘The Moody Blues 5’, welke later werd omgedoopt in M&B5 en uiteindelijk te eindigen in The Moody Blues.
Hun eerste grote wereldwijde succes wordt behaald wanneer manager Tony Secunda hun op het Decca label een aantal nummers laat opnemen, ‘Go Now’ behaalt in de diverse hitlijsten de eerste plaats. In Nederland is het nummer goed voor een top-10 notering (8e plaats). Hun debuutalbum getiteld ‘The Magnificent Moodies’ (1965) blijkt niet het gewenste succes te behalen waardoor Laine en Warwick een jaar later het besluit nemen om de band te verlaten. Hun repertoire bestaat tot die tijd hoofdzakelijk uit R&B. Om de nagenoeg verloren groep weer nieuw leven in te blazen worden Justin Hayward en John Lodge aan de band toegevoegd. Door deze verandering van samenstelling veranderd ook hun stijl van R&B naar de symphonische rock.
In 1967 komt het album ‘Days of Future Passed’ uit met daarop het nummer ‘Nights in White Satin’ dat in Nederland nét geen nummer 1 notering behaalde. Door het gebruik van orchestrale muziek was er van hun vroegere R&B stijl nagenoeg niets meer te horen. Critici en muziekliefhebbbers zijn het er over eens dat ‘Days of Future Passed’ een goede poging was – en een geslaagde – om pop met klassiek te mixen. De opvolger, ‘In Search of the Lost Chord’ (1968), ging meer de psychedelische kant op, dit mede door het toevoegen van Pinders mellotron. Deze stijl kreeg een vervolg op de vijf daaropvolgende releases, te weten ‘On the Threshold of a Dream’ (1969), ‘To our Children’s Children’s Children’ (1969), ‘A Question of Balance’ (1970), ‘Every Good Boy Deserves Favour’ (1971) en ‘Seventh Sojourn’ (1972).
Het bijzondere was – voor die tijd – dat de nummers op de albums als het ware in elkaar overliepen. Een sabbatical voor onbekende tijd werd na een opvolgende tournee ingelast. De single ‘Blue Guitar’, van het album ‘Blue Jays’ werd in 1975 door Lodge en Hayward uitgebracht. Ook gingen beiden in deze periode solo, Hayward releaste in 1977 ‘Songwriter’ en Lodge ‘Natural Avenue’. Het jaar daarop brachten de Moody Blues nog een reünie album uit getiteld ‘Octave’, het laatste album met Mike Pinder. Ondanks het mindere succes en kwaliteit dan z’n voorgangers kwam er toch nog een hit vanaf, ‘Had to fall in love’. Pinder besloot na ‘Octave’ om meer tijd met zijn gezin door te gaan brengen en verhuisde naar Amerika. Hij werd vervangen door voormalig Yes bandlid Patrick Moraz.
Begin jaren ’80 brachten de Moody Blues het in de V.S. zeer succesvolle album ‘Long Distance Voyager’ uit. Helaas bleek dat Pinders inbreng in de muziek van de band gemist werd en zijn mellotron geluid zorgde ervoor dat hun nieuwe stijl grotendeels verdwenen was. Ondanks het gemis van Pinder kwam er in 1986 een album getiteld ‘The Other Side Of Life’ uit waarvan de single ‘Your Wildest Dreams’ het in de V.S. erg goed deed. Begin 90’s kwam het laatste wapenfeit – met Patrick Moraz – het album ‘Keys Of The Kingdom’ uit. Ray Thomas besloot om na het uit 1999 daterende album ‘Strange Times’ en na nog een paar jaar getourd te hebben met de band vanwege zijn gezondheid de band te verlaten.
Anno 2013 geven de laatste drie nog resterende Moody Blues leden Justin Hayward, Graeme Edge en John Lodge nog steeds concerten en brachten in 2003 het kerstalbum ‘December’ uit. Dat de heren nog steeds succesvol zijn blijkt uit het feit dat ze in 2004, 2006,2008 en 2010 nog vier keer voor een uitverkochte Heineken Music Hall concerten gaven. Ook dit jaar komen ze weer naar ons land, op 25 en 26 juni staan ze op het podium van de HMH.
