Na vorige week Barry Ryan, bekend van zijn enorme hit 'Eloise' hier besproken te hebben, ga ik deze keer de jaren '70 in. Ik wil jullie (opnieuw) kennis laten maken met een band uit de V.S. die in de jaren '70 aanzienlijk veel commerciëel succes had. Zodra ik zeg dat één van de bandleden een cowboyhoed en een ooglapje droeg, zal bij veel mensen een lichtje gaan branden. Bekend van hits als 'Sylvia's Mother', 'The Cover of the Rolling Stone', 'A Little Bit More' en 'When You're in Love with a Beautiful Woman', deze keer in ´Do you remember ….. Dr. Hook' (& the Medicine Show).
Dr. Hook & the Medicine Show, in 1975 ingekort tot Dr. Hook, was een Amerikaanse rockband, opgericht in de omgeving van Union City, New Jersey. Als gezegd genoten ze in de jaren '70 aanzienlijk veel commerciëel succes met hits als 'Sylvia's Mother', 'The Cover of the Rolling Stone', 'A Little Bit More', 'When You're in Love with a Beautiful Woman', in Nederland hadden ze in 1982 hun laatste hit met 'Baby Makes Her Blue Jeans Talk'. Als toevoeging aan hun eigen werk – als Dr. Hook & the Medicine Show – brachten ze nummers welke geschreven zijn door de dichter Shel Silverstein. In zowel de V.S. als in de U.K. had de band 8 jaar lang regelmatig hits, en later hun grootste successen met hun rustigere nummers onder de naam Dr. Hook.
De oprichters van de band bestonden uit drie zuiderlingen – George Cummings, Ray Sawyer en Billy Francis – welke al eerder hadden samengewerkt in een band met de naam The Chocolate Papers. Ze traden op in diverse Amerikaanse windstreken om vervolgens uit elkaar te gaan. Cummings, die verhuisde naar New Jersey had het plan om daar een nieuwe band op te richten, haalde Sawyer terug om hem bij zich te voegen. Hierna namen ze (hun toekomstige zanger) Dennis Locorriere als bassist aan. Francis keerde nadat de Chocolate Papers uit elkaar gingen terug naar het Zuiden maar keerde terug om toestenist te worden van de nieuwe band. Toen een clubeigenaar hun vertelde dat ze een naam nodig hadden om op een poster te zetten die hij in het raam van zijn club wilde gaan hangen, kwam Cummings met de naam 'Dr. Hook and the Medicine Show'. De "Hook" naam kwam naar voren door Sawyer's ooglapje en refereerde aan "Captain Hook" uit het sprookje van Peter Pan. Eigenlijk wel grappig, want Captain Hook was geen dokter en droeg ook geen ooglapje…. Ray Sawyer verloor in 1967 tijdens een (bijna fataal afgelopen) auto ongeluk een oog, en draagt sindsdien een ooglapje.
De band speelde een aantal jaar in New Jersey, in eerste instantie met drummer Popeye Phillips (ex- The Chocolate Papers bandlid), welke daarna een carriére startte als sessiedrummer en te horen is op het debuutalbum van The Flying Burrito Brothers getiteld 'The Gilded Palace of Sin'. Vanwege muzikale meningsverschillen keerde Popeye terug naar Alabama en werd vervangen door Joseph Olivier. Toen de band op het punt stond om hun eerste album op te gaan nemen, besloot Olivier om meer tijd te gaan spenderen met zijn familie, sessiedrummer John "Jay" David nam zijn plaats in. In 1970 kreeg Ron Haffkine – de musical director voor een nog uit te brengen Herb Gardner film, 'Who Is Harry Kellerman and Why Is He Saying Those Terrible Things About Me?' – demo tapes te horen van de band. De nummers voor deze film waren geschreven door cartoonist, dichter en liedjesschrijver Shel Silverstein, die van mening was dat Dr. Hook dé ideale band was voor de soundtrack van de film.
Dr. Hook nam twee nummers op voor de soundtrack, te weten: 'The Last Morning' en 'Bunky and Lucille'. De film kwam uit in 1971 via National General Pictures en ontving gemengde kritieken. Het werd geen kassucces maar zorgde er wel voor dat Dr. Hook and The Medicine Show hun eerste platencontract mochten ondertekenen. Clive Davis, baas van CBS Records ontmoette de band. Tijdens deze ontmoeting gebruikte drummer David een prullenbak als drums, terwijl Sawyer, Locorriere en Cummings een paar nummers speelden en zongen. Francis sprong op en danste op Davis zijn bureau. Deze ontmoeting verzekerde de band hun eerste platendeal. Vervolgens werd de band een internationaal succes voor de komende 12 jaar, met Haffkine als de band's manager, alsmede de producer van alle Dr. Hook opnames. Op hun uit 1971 daterende debuutalbum 'Doctor Hook' stond hun eerste hit 'Sylvia's Mother'.
Silverstein schreef nagenoeg alle nummers voor Dr. Hook's eerste uitgekomen albums (inclusief het volledige tweede album), waaronder nummers als 'Freakin' at the Freaker's Ball', 'Sylvia's Mother", 'Everybody's Makin' It Big But Me', 'Penicillin Penny', 'The Ballad of Lucy Jordon', 'Carry Me Carrie', 'The Wonderful Soup Stone'. Sommige van deze nummers waren mede geschreven door Locorriere en/of Sawyer. In 1972 lijfden ze een full-time bassist in, Jance Garfat, en een gitarist, Rik Elswit. Dr. Hook's tweede single, 'The Cover of Rolling Stone' – van hun tweede album 'Sloppy Seconds'- trok de aandacht van de mensen wie hun oneerbiedige houding en optredens kon waarderen. Het nummer zorgde ervoor dat de band op de voorkant van het blad Rolling Stone kwam te staan, dit in karikatuur vorm in plaats van een echte foto. Het lied stak de draak met het idee dat een muzikant had "het gemaakt" alsof ze waren afgebeeld op de cover van Rolling Stone.
In de U.K. weigerde de BBC om het nummer te draaien, dit vanwege het feit dat ze van mening waren dat het reclame was voor een handelsmerk, wat tegen de regels van de BBC was. Volgens Dennis Locorriere "overdubde" sommige Britse DJ's de woorden "Cover of the Rolling Stone" met "Cover of the Radio Times", dit om de regels te omzeilen. Dr. Hooks volgende hit, 'A Little Bit More' kwam van het album met dezelfde titel. Het origineel was geschreven en uitgebracht door Bobby Gosh. Andere hits van Dr. Hook waren 'Only Sixteen' (origineel van Sam Cooke) 'Sharing the Night Together', 'When You're in Love with a Beautiful Woman', 'Sexy Eyes' en 'A Little Bit More'. Al deze nummers werden gecertificeerde million sellers. In de U.K. stond 'When You're in Love with a Beautiful Woman' in 1979 een aantal weken op de eerste plaats van de hitparade. Dr. Hook tourde constant, maar het lukte ze nooit om hun succesvolle singles om te zetten naar album succes.
The Medicine Show's line-up wijzigde nogal eens de afgelopen jaren. Toen David in 1973 de band verliet, werd hij vervangen door John Wolters. De volgende die de band verliet was een van de oprichters Cummings, wie in 1975 vertrok vanwege muzikale meningsverschillen. In eerste instantie werd hij niet vervangen. Toen Elswit een aantal jaren de diagnose kanker kreeg, voegde de band Bob "Willard" Henke (ex- Goose Creek Symphony) aan de band toe. Elswit herstelde en keerde terug in de band's line-up, maar ze besloten om Henke nog een tijdje te laten blijven. Toen Henke in 1980 uiteindelijk vertrok, kwam Rod Smarr voor hem in de plaats. In 1983 besloot Sawyer een solo-carriére te starten. Dr. Hook bleef nog een aantal jaren succesvol touren, eindigend met Dr. Hook's One and Only Farewell Tour, met Locorriere als frontman.
In 1988 ging Sawyer op tournee onder de naam "Ray Sawyer of Dr. Hook", dit werd uiteindelijk gewijzigd in "Dr. Hook featuring Ray (Eye Patch) Sawyer". In de vroege 20e eeuw ging Billy Francis af en toe meespelen tijdens de shows van Sawyer. Locorriere verhuisde naar Nasville en werd tekstschrijver voor vele artiesten. In 1989 gaf Locorriere een "one man show" in het beroemde Lincoln Center met de titel "The Devil and Billy Markham", geschreven door Silverstein. Sindsdien heeft Locorriere twee solo studio albums uitgebracht, ('Out of the Dark' in 2000 en 'One of the Lucky Ones' in 2005), een live CD set in 2004 ('Live in Liverpool'), een concert DVD ('Alone with Dennis Locorriere') en tourde de afgelopen jaren als de "Voice of Dr. Hook".
Op 21 januari 2007, stond Locorriere tesamen met Pete Townshend, Bill Wyman, Steve Winwood, Joe Walsh, Paul Weller en Yusuf Islam (Cat Stevens) tijdens het Dear Mr. Fantasy liefdadigheids concert ter herrinering aan Traffic's Jim Capaldi, die overleed in 2005. In maart 2007, begon Locorriere (en band) de "Dennis Locorriere Celebrates Dr. Hook Hits and History Tour", dit ter promotie van de release van de Dr. Hook Hits and History CD/DVD set. Een live DVD van deze tornee kwam in juli 2007 uit en behaalde in de U.K. een redelijk succes. Begin 2008, tourde Locorriere mee als lid van Bill Wyman's Rhythm Kings, gevolgd door een aantal solo tournees, met de naam "Alone With ….. Dennis Locorriere's derde solo album 'Post Cool' kwam uit in maart 2010, dit op het Proper Records label.
