Toegegeven, het Amsterdamse publiek is niet het makkelijkste publiek. In Amsterdam gaan mensen naar een concert alsof ze naar de kroeg gaan: met vrienden, bier in de ene hand, mobiele telefoon in de andere, pratend over dingen waar je met je vrienden over praat. En terwijl het meisje achter me haar vriendin vertelt wie hier allemaal bij hadden moeten zijn, want “dit hadden ze niet mogen missen”, zingt Lykke Li op het podium het hartverscheurende Unrequited Love. Inderdaad, Lykke Li had een zware avond.
Na de eerste paar nummer vraagt Lykke Li nog of Amsterdam er klaar voor is, of Paradiso al los komt. Na verloop van tijd gooit ze het over een andere boeg. Ze laat de muziek stilleggen om Paradiso mee te laten zingen. Ook dat mislukt jammerlijk. Terwijl het meisje achter me het inmiddels heeft over een puist op haar rug die pijn doet (ja, echt…), zet Lykke Li haar show voort.
Wie het laatste album van Lykke Li, Wounded Rhymes, heeft geluisterd zal dit ook niet verbazen. Lykke Li heeft een interessant stemgeluid dat perfect bij de opzwepende liedjes van haar debuutalbum past. Maar Wounded Rhymes staat vol met breekbare ballads over liefdesverdriet. En dat haar stemgeluid ook beperkingen heeft, wordt op het podium pijnlijk duidelijk. Zo sluit ze het liedje ‘Love Out Of Lust’ af met overslaande stem en het schrapen van haar keel. Het meisje achter me heeft het niet gehoord en klapt en joelt erop los.
De muziek was goed, dat wel. Lykke Li heeft haar liveband inmiddels uitgebreid tot vijf uitstekende muzikanten die duidelijk plezier hebben in het samenspel. De Fever Ray-achtige opkomst en de onverwachte instrumentale traktatie van The Knifes ‘Silent Shout’ waren fantastisch. Maar het punt is dat het meisje achter mij tekenend is voor het optreden. Is Lykke Li gedegradeerd tot de status van popster, waarbij muziek er niet meer zo toe doet? Waarbij een optreden voornamelijk een sociale happening is? Ik hoop het niet! Voorlopig blijf ik Lykke Li in ieder geval koesteren als een van de weinige echte underground popdiva’s die deze wereld rijk is. Haar eerste album heb ik per slot van rekening niet voor niets grijs gedraaid. Toch…?
