Perron55 was stapvol uitverkocht. Deze keer (had ik niet verwacht) jonger publiek dan gisteren bij DeWolff. Enthousiast publiek. De jonge gasten met verrassende kapsels van Hunting The Robot beginnen de avond keurig gekleed in strakke pakken en stropdas. Een wolf in schaapskleren zo blijkt, want vanaf het begin dreunen de gitaren en de doffe klappen op de drum door de zaal met dik 280 uitzinnige fans.
Ze komen waarschijnlijk vooral voor Go Back to the Zoo, maar voor deze beesten hoede je deze avond niet naar de dierentuin, maar naar Venlo. De drumsolo wordt omlijst door o.a. ‘Carnival’, ‘Comfort In Its Arms’ en ‘Routine = Ocean’ van hun EP ‘Our Ocean Is Illuminated’. Publiek-schuw zijn ze zeker niet. Hunting The Robot springt over het podium tot en met de rand. Het is wel duidelijk dat elke centimeter wordt benut. Ondanks het verliezen van een lens van de leadzanger, vervolgt de band de rockshow professioneel met emotie en energie alsof deze show hun laatste is. Daar ze aan het einde ook wat instrumenten op de grond gooien zou het nog kunnen ook. Laten we echter hopen van niet!
Waarom Go Back to the Zoo populair is blijkt wel als de eerste tonen van ‘Fuck You’ door de warme zaal heen schallen. Stevige doortastende gitaar sound en een strakke drum. Zelfs voor een geconcentreerde fotograaf als ik is het moeilijk stil te staan. Ondanks mijn eerste live kennismaking met kan ik zo mee doen. De melodielijnen en teksten zijn eenvoudig te volgen, zoals bij ‘Hey Dj’, en maken Go Back to the Zoo een ideaal te exporteren product. Heerlijke energieke band, die weten hoe je de pakkende gitaarpop moet verkopen. Zowel muzikaal als decor (o.a. twee gigantische scheepsspots en sfeerpeertjes aan het plafond) staat het garant voor een degelijke performance. Het einde van de show eindigt met de hit ‘Electric’, gevolgd door de toegift met ‘Can’t Stop My Feet’ en ‘I Lov It’ van hun album Benny Blistro.
Foto’s (c) 2011 Marcel Hakvoort
