Vanavond is de allereerste show van de nieuwe tour van Wouter Hamel en band in Tivoli Utrecht. Ook is het het debuut van de nieuwe pianist Thierry Castel. De andere bandleden zijn oudgedienden: percussionist Gijs Anders van Straalen, bassist Rory Ronde, drummer Jasper van Hulten en contrabassist Sven Happel. De zaal is goed gevuld, de verwachtingen hooggespannen. Immers: niemand heeft de nieuwe liedjes van het in september te verwachten derde album nog gehoord.
Als support mag Blistered de zaal opwarmen. Blistered bestaat uit gitarist Bobby Ruijgrok én percussionist Gijs Anders van Straalen. Blistered speelt gitaar en banjo-gedreven melodieën uit de VS, en harde en groovende drums uit Brazilië en het Caribisch gebied. Dit alles zonder zang, wat een intrigerend rijk en open geluid creëert.
Dan is het de beurt aan Wouter Hamel, die aan het begin van zijn optreden vertelt dat hij een tour, gebaseerd op een album wat nog niet uit is, wel enigszins spannend vindt. Dat is hem niet af te zien, hij staat op het podium als een rasentertainer die elke dag meerdere keren een volle uitverkochte zaal kan vermaken. Hij is enthousiast, de bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld. Het liedje ‘Touch the Stars’ van het nieuwe album schreef Wouter naar aanleiding van zijn ‘wens’ om bekende Hollywood-sterren te betasten. Geregeld was hij in Londen waar je na 12 uur ’s avonds alleen nog in een club aan drank kan komen. Hij raakte verzeild in een club met allerlei BN-ers: de tekst was geboren. Bij het liedje ‘One More Time on the MerryGoRound’ staan en zitten alle bandleden inclusief Wouter Hamel vooraan op het podium. Bassist Rory Ronde verruilt zijn basgitaar voor dit liedje voor een banjo. ‘Giu Giu’ is de naam van een nieuw lied en verwijst naar een reislustig en veel in het buitenland wonend meisje dat Wouter al lang kent: ‘Kom nou eens in Nederland wonen!’ Het laatste nummer is ‘Demise’, waar iedereen uitbundig op meeklapt en de zaal het refrein al snel meezingt. Een meisje vooraan mag zelfs een stukje meezingen in de microfoon.
Na terugkomst op het podium vertelt Wouter dat toen hij nog in Utrecht woonde, hij een aantal keren naar het zuiden van Frankrijk reisde, wat hem inspireerde tot het schrijven van het lied ‘Toulouse’. Tijdens het aller- allerlaatste liedje ‘See you once again’ spelen Wouter, Gijs, Rory, Jasper, Sven en Thierry allemaal een snaarinstrument (akoestische gitaar, basgitaar, banjo). Het geluid is die van een tokkelende Zuid-Amerikaanse folkband, maar als snel voeren ze het tempo steeds verder op. Wouter laat het publiek een deel van de tekst meezingen, eerst de mannen (uiteraard!), en de vrouwen springen daarna in. Als laatste zingt Wouter zelf mee, en is Tivoli helemaal gevuld met zang, alsof er een goed getraind koor zingt.
Met de meerstemmige zangpartijen nog in het oor, nemen Wouter en band afscheid van een uitbundige zaal.
Foto’s (c) 2011 Armelle van Helden
