De band die jullie waarschijnlijk vooral hebben leren kennen via het enorme succes van ‘Sex On Fire’ is na hun bestseller ‘Only By The Night’ weer terug. Opgericht in 1999 door 3 broers en een neef Followill in Tennessee. Deze locatie is zeker van belang, vooral mensen die hun eerste 2 albums hebben zullen wel gehoord hebben dat er veel ‘southern’ invloeden in hun muziek te vinden zijn.Op album 3 en 4 werd dit iets minder, maar voor ‘Come Around Sundown’ gaf de band zelf aan dat het een ‘chilled out’ en ‘beach-y’ album zou worden, terug naar de roots dus.
De leadsingle’ Radioactive’ is inmiddels al een paar weken uit en doet het zeker niet onaardig in de charts, maar laten we eens gaan kijken wat er nog meer op dit album te vinden is en natuurlijk of de vier mannen daadwerkelijk terug zijn gegaan naar hun hometown-sound.
{slide=Kings of Leon – Radioactive}http://www.youtube.com/watch?v=-IAxoqoqJ44{/slide}
Waar veel bands ervoor kiezen om hun album te beginnen met een krachtige track, kiest Kings of Leon er wederom voor om met een rustige doch meeslepende track van start te gaan (voorgangers waren ‘Closer’ (‘Only By The Night’) en ‘Knocked Up’ (‘Because of the Times’). ‘The End’ past wat mij betreft dit nummer zonder moeite in het rijtje van geniale openers, je wordt direct meegesleept op een manier zoals alleen deze band dat kan.
Met ‘Radioactive’ wordt er van relaxend naar opzwepend gestapt. Hier hoor je direct de kwaliteiten van deleadgitarist Matthew, die ook in vele andere nummers echt zijn stempel heeft achtergelaten. Dat dit een geschikte leadsingle is wordt ook al gauw duidelijk, de eruitspringende gitaar wordt bijgestaan door Caleb’s unieke stem en het krachtige refrein maakt de mix af. Wel mag gezegd worden dat het een beetje ‘gemaakt’ aandoet, er zit een flinke commerciële rand aan die wordt ondersteund door het kinderkoortje op de achtergrond, ook in de clip te zien.
Het daaropvolgende nummer ‘Pyro’ zet de trend van de opener voort en laat duidelijk blijken dat deze jongens de southern-kant weer op wilden. In het refrein is potentieel te vinden voor een live-meezinger. ‘Mary’ brengt vervolgens weer iets meer kracht terug, maar dan zoals ze dat in de 50’s en 60’s deden, aangevuld met een nette gitaarsolo die mij aan ‘Lynyrd Skynyrd’ deed denken.
Verder wordt het album aangevuld met voornamelijk rustgevende nummers, ‘The Face’ en ‘Back Down South’ eervolle vermeldingen verdienen. De eerstgenoemde doet denken aan het gevoel van ‘The End’ , maar dan met nog meer nadruk op de raspende stem van Caleb. In ‘Back Down South’ krijg je het gevoel alsof je naar een country cd luistert, een aangename afwisseling, mede mogelijk gemaakt door de violen.
Natuurlijk houdt het hier ook qua echte rocktracks niet op, in ‘The Immortals’ is de basgitaar prominent aanwezig, alsmede een krachtig refrein, vergezeld door een sterke gitaarbreak. ‘No Money’ springt er nog uit als een echte rocktrack met een hoog tempo. De lyrics zijn amper verstaanbaar, maar dat zijn we van deze mannen bekend. Grote kans dat dit een single gaat worden. We besluiten met het ontspannende ‘Pickup Truck’ , waarin net zoals in de rest van het album de gitaar duidelijk centraal staat. Een waardige afsluiter.
Het lijkt erop dat de belofte van een‘beach-y’ album ruim is waargemaakt, met hier en daar een krachtigere track die toch binnen het geheel blijft passen. Zelfs de albumhoes past binnen deze ‘chilled out’ gedachte. In tegenstelling tot de voorgaande twee albums doet dit zoals vermeld weer denken aan de roots, al is het hierdoor voor de ‘Sex On Fire’- fans misschien wat minder toegankelijk. (8/10)
Voor wie dit album live wil horen, is ‘Kings of Leon’ op 29 november te bewonderen in het Sportpaleis Antwerpen.
