Nu [[Amy Winehouse]] al lange tijd geen hit meer heeft gehad en meer tijd kwijt is aan het overleven, dan aan nieuwe nummers schrijven, staan tientallen zangeresjes aan de deur te rammelen haar plek over te nemen. 99% Van die wannabees zakt al door het ijs voordat de schaatsen zijn ondergebonden, maar in Engeland (toch weer) is het de 21-jarige Roxanne Tataei gelukt. Met ‘My Baby left me’ heeft ze onder haar artiestennaam [[Rox]] een dikke vette hit te pakken, en voor wie naar haar debuutalbum ‘Memoirs’ luistert, is het duidelijk genoeg: Winehouse is verslagen!
Met een stem die het best beschreven kan worden als mix tussen Winehouse en [[Lauryn Hill]] levert de van oorsprong Jamaicaans/Iranese Rox een album af dat zelfs de grootste critici de mond doet snoeren. Met een vette eerste track (No going back) weet Rox een ieder direct te pakken. Misschien wat zoetig vergeleken bij de rest van haar album, maar als opener direct de aandacht trekkend. Nu nog vasthouden, maar gedurende de plaat wordt al snel duidelijk dat Rox geen eendagsvlieg zal zijn. Van de soul van ‘Do as i say’ tot de pure reggae van ‘Rocksteady’, van begin tot eind pakt Rox je in met haar stem, en zeker op ‘Breakfast in bed’ laat Tataei duidelijk horen niet zomaar het zoveelste Winehouse-cloontje te zijn. Rox’ stem is krachtig, misschien zelfs gevarieerder dan die van Amy, met soms wat zelfs eerder gelijkenissen met [[Joss Stone]] (Oh my), en [[Adele]] (Sad Eyes).
‘Memoirs’ is misschien zelfs iets te gelikt voor een debuut, platenmaatschappij [[Roughtrade]] heeft misschien iets teveel moeite gedaan om op zoek te gaan naar een vervangster van Winehouse, hoewel ‘vervanging van Winehouse’ de jonge zangeres dan misschien wel weer te kort doet. Geef Rox de ruimte, en het publiek zal Winehouse al snel vergeten zijn. (8/10)
