[[The Hague Jazz]], het festival dat North Sea Jazz in de residentie moet doen vergeten bestaat alweer 5 jaar. Het is het snelst groeiende jazz festival in Europa en de line-up maakt ieder jaar weer meer indruk. Op de eerste dag zijn al 11.000 bezoekers afgekomen op de optredens van onder andere [[Wouter Hamel]], [[Trijntje Oosterhuis]] (met [[Michael Jackson]]’s repertoire) en [[Candy Dulfer]]. Maar ook internationale grootheden gaven acte de presence waaronder de legendes [[Benny Golson]] en [[Jimmy Heat]], [[Wayne Shorter]], [[Toots Thielemans]] en ga zo maar door. Op zaterdag, traditiegetrouw de drukste avond staan bijvoorbeeld [[Waylon]], [[Giovanca]], [[Wende]] en [[Kraak en Smaak]] op het programma. [[Wallace Roney]], [[Gino Vanelli]], en [[Kool & The Gang]] zijn enkele van de buitenlandse artiesten die de tweede dag te bewonderen zijn. Naast alle optredens zijn er ook veel exposities van jazz foto’s. De meest waanzinnige foto’s van diverse topfotografen hangen door het hele [[World Forum]].
De sfeer op de eerste avond is heerlijk. Het is niet te druk en het publiek bestaat uit louter muziek liefhebbers. De avond begint om zes uur, het eerste optreden dat ik zie is van twee ware legendes: Benny Golson en Jimmy Heath. Heath neemt de eerste nummers voor zijn rekening, Golson het tweede deel. Wellicht dat een hele set te vermoeiend is voor beide heren, Heath is namelijk al 84 en Golson 81. Het optreden met het [[Jazz Orchestra van het concertgebouw]] (onder leiding van Henk Meulgeert) is goed. Beide mannen hebben er zichtbaar nog steeds plezier in ook al doen ze rustig aan. De volgende legende volgt in rap tempo, het is de inmiddels 88 jarige (!) Toots Thielemans, bekend van vele films, zoals [[Midnight Cowboy]] en [[Turks Fruit]] en natuurlijk de tunes van de tv programma’s [[Sesamstraat]] en [[Baantjer]]. De leeftijd speelt hier duidelijk een rol. Toots laat af en toe een steekje vallen, maar dat lijkt het publiek niet te deren. Hemzelf trouwens ook niet. Met veel plezier speelt hij op zijn zo bekende mondharmonica en zoekt regelmatig contact met de hordes fotografen die opgesteld staan bij het podium. Gelukkig voor het publiek mogen wij er maar 2 nummers blijven staan en dan moeten we alweer door.
Om even bij te komen zoek ik een kleinere zaal. [[dj Maestro]] draait hier zijn platen en terwijl het publiek wacht op de volgende band: [[New Cool Collective]]. Bijkomen blijkt dan ook geen optie. Hier zitten de mensen niet maar wordt er gedanst. In deze kleine ruimte waar mensen kunnen relaxen op [[Fatboys]], gaat het dak er werkelijk af. [[Benjamin Herman]] en co. laten het publiek even een andere kant van de jazz horen. Daar waar de eerste optredens rustig en behoudend waren, swingt het publiek hier werkelijk alle kanten op.
In de “Chez Ella” zaal worden dan de voorbereidingen getroffen voor het [[Wayne Shorter]] Kwartet. Om dit keer niet weer helemaal aan de zijkant te staan ben ik ruim op tijd aanwezig. Dat blijkt een goede keus want wederom staan voor het podium 2 rijen dik fotografen over de hele breedte. Wayne Shorter, inmiddels ook al 77, oogt alsof hij er wat moeite mee heeft. Als hij even kans ziet leunt hij op de piano waar hij tactisch voor staat. Het optreden is desondanks erg goed. Met name drummer [[Brian Blade]] maakt op mij een onuitwisbare indruk. Deze man gaat zo snel en zo gepassioneerd te werk dat hij al mijn aandacht opeist, terwijl het hier toch eigenlijk om Shorter draait. Na een minuut of 10 wordt de pers wederom verzocht om te vertrekken. Ik besluit echter om het laatste deel van het optreden nog even te gaan bekijken. Op dat moment blijkt de band helemaal los te gaan. Blade springt telkens weer omhoog bij een andere uithaal op zijn drumstel en ook Shorter speelt ijzersterk. Op dat moment is mij duidelijk waarom dit kwartet van zowel fans als pers regelmatig lovende kritieken krijgt.
[[Trijntje Oosterhuis]] treedt na Shorter op. Samen met [[Leonardo Amuendo]] (gitaar) brengt ze muziek ten gehore uit het repertoire van Michael Jackson. Het optreden begint redelijk rustig, maar als de fotografen weer verder gaan haalt ze opgelucht adem dat ze eindelijk het publiek kan zien en vraagt of iedereen zin heeft om te gaan staan. Nog geen minuut later staat een vol gepropte zaal te swingen en te dansen. Het lijkt daarmee helemaal op een herhaling van een jaar geleden. Toen was iedereen lovend over haar album met [[Burt Bacharach]] en nu gebeurde hetzelfde met haar ode aan de overleden Michael Jackson. Deze nummers zijn inmiddels trouwens uitgebracht op de cd “Never Can Say Goodbye”.
Het einde nadert en ik besluit om af te sluiten met [[Jazzanova]] Live! Jazzanova is oorspronkelijk een DJ team met voorliefde voor deep jazz en modern beats. Op deze manier proberen ze voor jongeren de deuren naar de jazz te openen. Voor hun live act is de groep uitgebreid met diverse muziekanten. Voor deze gelegenheid treedt ook een speciale gast op, [[Paul Randolph]]. Dit multitalent neemt naast de bas ook de vocals op zich. Een prima afsluiter van een nu al geslaagd festival. Hou Maxazine.nl morgen in de gaten voor een impressie van de tweede dag!
Foto’s (c) 2010 Stephen Hotsma
