13 maart zijn de halve finales van de [[Clash of the Cover Bands]] in [[Paradiso]], Amsterdam. Uit honderden bands bleven een 16-tal coverbands over, die gaan strijden om een plaats in de finale, waar het gaat om een platencontract bij Elmic-records. Een van de bands, die op 13 maart in Paradiso speelt, is het Hazerswoudse ‘Joint Strike Fighters’. We spraken Arno Bol, gitarist bij de Hazerswoudenaren: “Joint Strike Fighters bestaat nu zo ongeveer twee en een half jaar. Onze muzikale invloeden zijn eigenlijk de artiesten waar we ook nummers van spelen: [[Iron Maiden]], [[AC/DC]], [[The Sweet]], [[Judas Priest]]; kortom alle oude rock die je maar kunt verzinnen. Ow ja, en [[Blondie]], daar is onze zangeres Corinda al sinds haar 6e een enorme fan van.” Goed en wel, maar bij coverbands denk te toch doorgaans aan kleine donkere kroegjes en bruiloften? Of is er voor coverbands toch nog wat meer faam te vinden? Arno moet mijn mening direct bijstellen: “Hoogtepunt in onze carrière is toch wel het winnen van het Coverbandfestival Noordwijkerhout vorig jaar augustus; we speelden toen voor 6000 man, dat was wel even slikken, maar we wonnen toch maar mooi de eerste prijs; een ander hoogtepunt is uiteraard het winnen van de regiofinale van de Clash of the coverbands op de juryprijs waardoor we dus in Paradiso staan! In de toekomst willen we vooral veel spelen, mede dankzij de Clash of the coverbands krijgen we nu al meerdere aanvragen voor optredens.”
De naam Joint Strike Fighers komt overduidelijk van het veel te nieuwe straaljagerproject. De JSF krijgt on stage dan ook iedere keer weer een eerbetoon: “Het leukste aan optreden is onze pilotenoverall aan te doen, pilotenbril op te zetten en dan lekker rocken en uit je dak gaan. We spelen dan wel uitsluitend covers; voornamelijk rock en ook voornamelijk uit de jaren 70/80, maar we proberen ook om niet de ‘standaard’ covers te doen. Nee, juist die nummers spelen die iedereen wel kent maar die niet elke band speelt, dat is veel leuker. Wij spelen bijvoorbeeld de Ballroomblitz, My Sharona en Ca Plane pour moi. Omdat we een zangeres hebben is het ook leuk om echte “mannen” nummers te doen van bv Motorhead, Iron Maiden en Ronnie James Dio. Wordt het nummer gelijk heel anders van met een vrouwenstem maar blijft het toch heel herkenbaar. En onze zangeres kan die nummers prima aan. Vooral de reactie van het publiek en ons inmiddels vaste clubje aanhangers geeft echt een kick.”
